SITUAR O ORDENADOR NUN LUGAR COMÚN DO FOGAR

Seis razós para situar o ordenador nun lugar común do fogar Colocar o ordenador nun lugar de tránsito común do fogar viña sendo unha recomendación habitual. Con todo, houbo opinións que poden apuntar en sentido contrario. Iso merece ben a pena unha profunda reflexión. Desde logo, o lugar que ocupe o ordenador dos nosos fillos no fogar non é a cuestión fundamental para a seguridade e a educación de fillos e fillas na Rede. No entanto, debe ser unha decisión consciente xa que este aspecto pode ter o seu relevancia e, nesta tarefa tan importante e sensible, calquera elemento de axuda é bienvenido. En que pensamos cando falamos dun lugar común para a supervisión? Primeiro, para tratar de fixar un punto de partida común, pensemos para este pequeno ensaio nun mozo ou unha moza de 9 a 13 anos. Entendemos que o labor de supervisión básica significa que nalgunha ocasión o pai ou a nai circula por esa zona común do fogar dunha forma tal que non pode ler o que hai na pantalla. Non é un labor de patrulla e moito menos de espionaje. De xeito eventual, ou si dáse o caso extraordinario ante signos que poidan parecer estraños, pode aproximarse á pantalla, amodo e facéndose notar, e tratar de iniciar unha charla en relación ao que nese momento pode estar acontecendo. Que é o que hai que ter presente en todo caso? En segundo lugar, vexamos cales son os puntos que, por obvios, gozan dun consenso pleno: Nenos, pícaras e adolescentes teñen pleno dereito ao seu privacidad e intimidade, así como os seus pais o deber de protección. O acceso móbil a Internet (wifi, portátiles, teléfonos móbiles, videoconsolas) volve cada menos eficaz a supervisión por proximidade. É preciso educar na confianza e axudar á formación de criterios e capacidades que faculten a nenos, pícaras e adolescentes para a plena autonomía que han de alcanzar. Internet non é únicamente unha magnífica ferramenta para o desenvolvemento dos menores senón un medio ou contexto imprescindible e natural para os mesmos. Hai unha gran diversidad de familias, rapaces e circunstancias polo que non hai receitas universais. Con todo, á hora de dar recomendaciones débese falar en xeral e tendo en conta que moitas persoas viven unha realidade bastante distante da de quen nos dedicamos a tratar estes temas. Existen en ocasións riscos que afectan aos menores (ciberbullying, grooming?) quen, recordemos, deben ser obxecto de especial protección. Tendo todo iso presente, desde PantallasAmigas abogamos por que, sendo posible, o ordenador non estea nunha zona illada senón común, especialmente antes do inicio da adolescencia. Seis razoes para situar o ordenador nun lugar de fácil supervisión do fogar: 1.Pode ser de gran axuda en certas ocasións. Sabemos que existen situacións de risco, diversas e cambiantes, e tamén que non todos os menores e as súas familias teñen as competencias para evitalas e facelas fronte. É unha realidade na que esta medida pode resultar providencial, sequera de forma casual. Ademais, aínda que un 1% pode ser considerado un nivel baixo de prevalencia para un determinado risco, hai que recordar que falamos de menores e que, ademais, para ese neno afectado e os seus pais, a estatística convértese nun 100%. 2.A supervisión é unha estratexia moi flexible. Supervisar é ver desde a distancia e permítenos adecuar esta a as necesidades. Que o ordenador estea nun lugar común para poder exercer o labor de supervisión non significa transgredir a privacidad ou intimidade do menor. Tampouco presupón a necesaria aparición de riscos. É, neste caso, un simple apoio para o labor de protección. 3.Trátase dunha axuda non invasiva e non limitante en si mesma. Con frecuencia compárase a extensión das conversacións nas redes sociais coas chamadas de teléfono que faciamos ao chegar a casa logo de estar con esas mesmas amizades. Seica non podiamos falar en casa por teléfono en presenza dos nosos pais sempre que non nos escoitasen a conversación? ¡Claro que si! Que problema hai entón en usar a Rede con eles diante sen non len o que facemos? Si hai algo que, sendo un neno, non nos atrevemos a facer en público quizais tampouco é imprescindible que poida facerse en privado, polo menos desde o fogar. 4.Permite intervir contra o uso abusivo. É unha preocupación manifesta e unha realidade palpable e crecente que o abuso da conexión a Internet (redes sociais, videojuegos) resulta un problema en non poucas familias, afectando en ocasións ao rendemento escolar e ao descanso. A zona común permite verificar estas situacións e contribúe a controlalas. 5.Axuda á detección de problemas relacionados con Internet. Os estudos manifestan que, ante un problema na Rede, os menores non piden axuda en casa. Con todo, cando o teñen, maniféstano externamente como calquera outro. Ver as súas reaccións ante a pantalla e ata a frecuencia e intensidade de uso da mesma pode poñernos sobre a pista. 6.Normaliza e integra a vida online dos menores na vida familiar. Lonxe de criminalizar a Rede e poñela baixo sospeita, pode supoñer un exercicio de normalización. Recoméndase encarecidamente que adultos e menores compartan o espazo digital e non constitúa este precisamente una forma máis de disgregación. Empecemos pois por evitar os tabiques. Pode resultar incómodo, pero creemos que aporta moitas vantaxes sen apenas inconvenientes nun labor tan importante como é contribuír ao goce pleno e saudable da Rede por parte da infancia e a adolescencia. Jorge Flores Fernández Director de PantallasAmigas